A los 8 años tube que abandonar Terrassa junto con mis padres , ya que mi padre es un drogadicto y recibiamos amenazas de muerte constantemente.
Así terminé Viladomiu Vell ( también anómenado pueblo de la Heidi ). Empezé en un colegio en el que no me costó adaptarme , es más iba bastante adelantado al nivel de las clases que seguian allí~ Para finales de primária empezé a flaquear ya que la situación en mi casa me podia , mi madre recibia malos tratos propagados por mi padre , el qual seguía drogándose , seguia robando dinero , y seguía dandole palizas.. Hasta que llegó el dia en que todo estalló , y se fué de casa , nos estubo amargando durante varios años , hasta que se cansó de tocar las narices y yo y mis hermanos renunciamos a su custodia ( hoy hace 5 años que no se de él prácticamente ).
Cuando pensé que todo se habia calmado , empezé el instituto... Fueron los 4 peores años de mi vida , ya que empezé a salir del armario , y al ser un pueblo muy pequeño la gente se muestra más intolerante , sufrí palizas , insultos , pintadas en mi moto , e incluso el robo de ella~ Cada dia que pasaba deseaba más y más estudiar y estudiar para poder salir de aquella pesadilla~
Durante tercero de la ESO ( el peor año sin duda ) empezé a cerrarme más en mi , y fué cuando empezé a pasarme al mundillo ''emo'' a escuchar rock a todos horas y empezé a conocer gente de fuera de mi pueblo , con la qual conseguí entablar una amistad y desconectar un poco de la mierda que tenia aquí~ Pero con el paso del tiempo la cosa se rompió debido a diferentes opiniones entre los del grupo y así fué como yo conocí a mi mejor amiga una chica de Manresa , con la qual aún sigo manteniendo contacto , nos vamos de vacaciones juntos y siempre la tengo presente.
Al terminar la ESO , me fuí a estudiar a Manresa , y definitivamente puedo decir que allí soy feliz , he conocido a gente maravillosa en estos dos años , no me han vuelto a faltar el respeto de mala manera como en otros lugares~ y por fin puedo ser un poco yo y dejar de ser aquella persona que tanto sufrió en un pasado , aún guardo mis tabues , pero es algo que terminaré superando~
PD: Os dejo una foto de mi época emo para que os riais un poquito y una foto actual vale?
#Memoriesofchemicaldreamer~

Me alegro que todo te vaya bien ahora :)
ResponderEliminarTe sigo!
en esta vida se sale de todo si uno quiere,y siempre te digo, lo k no te mata te hace mas fuerte , y ahora somos mas fuertes porque no pudo con nosotros, ..
ResponderEliminarEnhorabona per haver superat aquestes vivències.
ResponderEliminarDefinitivament, ho desconeixia i crec que és bo que les plasmis.
Escriure, SANA, jo sempre ho dic! :)
Veig que t'has passat també al Blogging.
Jo finalment, ja tinc nom pel meu:
ART [ ♡ ] R by Tina Font
Ens seguim! ;)
TF